- uczelnię
- око́нчить шко́лу, вуз
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
uczelnię
Смотреть что такое "uczelnię" в других словарях:
przenieść — dk XI, przenieśćniosę, przenieśćniesiesz, przenieśćnieś, przenieśćniósł, przenieśćniosła, przenieśćnieśli, przenieśćniesiony przenosić ndk VIa, przenieśćnoszę, przenieśćnosisz, przenieśćnoś, przenieśćnosił, przenieśćnoszony 1. «zabrać coś z… … Słownik języka polskiego
Kraków — For other uses, see Krakow (disambiguation) and Cracow (disambiguation). Kraków Main Market Square, Wawel Castle, Barbican, St. Mary s Basilica, St. Peter and Paul Church, Colleg … Wikipedia
Liste der Musikhochschulen in Polen — Dies ist eine Liste der Musikhochschulen (polnisch: uczelnie muzyczne) in Polen: Karol Lipiński Musikakademie Breslau Feliks Nowowiejski Musikakademie Bydgoszcz Stanisław Moniuszko Musikakademie Danzig Karol Szymanowski Musikakademie Kattowitz… … Deutsch Wikipedia
absolwent — m IV, DB. a, Ms. absolwentncie; lm M. absolwentnci, DB. ów «osoba, która ukończyła szkołę, uczelnię, kurs itp.» Absolwent szkoły podstawowej, kursów zawodowych. Absolwent uniwersytetu, politechniki. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
bilet — m IV, D. u, Ms. biletecie; lm M. y 1. «kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji, będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi» Bilet kolejowy, tramwajowy. Bilet miesięczny,… … Słownik języka polskiego
docent — m IV, DB. a, Ms. docentncie; lm M. docentnci, DB. ów «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe; w Polsce związany ze stanowiskiem tytuł samodzielnego pracownika naukowo dydaktycznego lub naukowo badawczego, mającego… … Słownik języka polskiego
dofinansować — dk IV, dofinansowaćsuję, dofinansowaćsujesz, dofinansowaćsuj, dofinansowaćował, dofinansowaćowany dofinansowywać ndk VIIIa, dofinansowaćowuję, dofinansowaćowujesz, dofinansowaćowuj, dofinansowaćywał, dofinansowaćywany, ekon. «przyznać na jakiś… … Słownik języka polskiego
doktor — m IV, DB. a Ms. doktororze; lm DB. ów (w języku mówionym używana także forma: doktór zwłaszcza w zn. 2) 1. lm M. doktororzy a. doktororowie «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe po napisaniu rozprawy, obronie jej w… … Słownik języka polskiego
doktorat — m IV, D. u, Ms. doktoratacie; lm M. y «stopień naukowy uprawniający do używania tytułu doktora; egzamin na stopień naukowy doktora» Uzyskać, pot. zrobić doktorat z filozofii. ∆ Doktorat honoris causa «honorowy stopień naukowy nadawany przez… … Słownik języka polskiego
egzamin — m IV, D. u, Ms. egzaminnie; lm M. y «sprawdzenie przez osoby kompetentne czyichś wiadomości naukowych lub fachowych przed rozpoczęciem lub po zakończeniu pewnego etapu nauki» Egzamin dyplomowy, magisterski, doktorski. Egzamin konkursowy, ustny,… … Słownik języka polskiego
kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów … Słownik języka polskiego
